We zitten mementeel (vrijdag 11 aug. 12.00 uur) op de boot naar Engeland. We waren gisteravond zo laat en zo moe , dat een Blog niet meer lukte.

Maar terug naar donderdag de 10e:

We hebben lekker geslapen! John had wel wat last van het ontzettende geschreeuw van de meeuwen, maar dat vond ik juist wel rustgevend. De kamer was klein, maar prima in orde. Bij het ontbijt een drukte van je welst, maar er was van alles en het was er gezellig. We zijn vanwege de vermoeidheid pas om 8 uur opgestaan; maar om 9.45 uur zaten we alweer op de fiets.

Het was een ontzettend intensieve en drukke dag! Veel fietsen over ontzettend drukke boulevards en langs drukke wegen; weliswaar met een eigen fietspadje, maar omdat er ontzettend veel auto’s in en buiten de stad geparkeerd stonden, was het constant opletten. Bovendien was het erg warm, over de 30 graden, en de hele dag zonnig, daar moesten we nog wel even aan wennen. De hele sfeer met al die vakantiegangers, zon, zee ,strand, mondaine mensen en prachtige gebouwen vond Ik geweldig! John wat minder; hij vond al die mensen met het fietsen maar irritant, en was steeds bang dat iemand een portier van de auto opendeed.
Heel opvallend was het vele zand dat vanaf het strand over de boulevard, de daarnaast gelegen trambaan en de daarnaast gelegen weg was gewaaid. Als de tram ons passeerde, fietsten we in een dikke stofwolk.
Er stonden ook heel veel bunkers langs de kust; sommigen met kanonnen en nepmensen er in. Dat geeft je toch wel een idee hoe vreselijk het hier in de oorlog moet zijn geweest.

Bij Nieuwpoort moesten we een riviermonding over met de pont. Er stond een hele rij te wachten, en er konden maar ongeveer 20 fietsen op de boot. Dat hele grapje kostte ons wel een uur, maar was ook weer heel gezellig! Ook zagen we een leuk huis in de vorm van een boot: Normandië, waarschijnlijk dus een oorlogsmuseum.

Iedere keer als we stopten probeerden we een slaapplaats te vinden, liefst een beetje in de buurt van de boot. Want ook al was ons doel deze dag met de boot over te gaan naar Engeland, we hadden al snel door dat ons dat ivm de kilometers, niet ging lukken. Maar wat we ook probeerden, alles was vol!
Toen probeerden we eerst maar eens zo dicht mogelijk in de buurt van de boot in Duinkerken te komen. Daarvoor moesten we nog zo’n 35 km om de stad heen, langs drukke wegen, op ons eigen strookje, langs de vele auto’s langs de kant (voor de strandgasten) rijden. Er kwam geen eind aan. Mijn voeten deden zeer, armen, nek en schouders… Maar John had weinig last. Maar gelukkig waren we er dan bijna.
Onderweg zagen we de laatste kilometers steeds winkelwagentjes langs de weg liggen, en veel donkere (meest mannen) lopen. Toen we bij een tankstation even wat gingen drinken vertelde de man dat het door de migranten kwam; daar hadden ze erg veel last van. We zagen ook een tent in het veld bij een viaduct staan, met heel veel donkere mensen, en groepen die ergens op het fietspad langs een snelweg liepen. Apart om dat zo echt te zien!

We gingen op de stoep zittend weer kijken of we een slaapplaats konden vinden. Vroegen het ook aan de man van het tankstation; die vertelde ons dat er 2 km verderop 3 hotels bij elkaar zaten. Het was ondertussen al 19.00 uur, dus wij er naartoe. 1 was dicht, de ander 2 helemaal vol! Zelfs geen 1 persoons kamer en ze hadden ook geen plaats waar we op de grond mochten slapen!! Ja, echt gevraagd hoor, met een zielig stemmetje. Maar ze waren onverbiddelijk.
Toen maar weer ergens op de stoep zoeken en zoeken op internet. Ik vond er nog een mooi in de buurt van de boot, maar, na onze boeking van een hotel in Argentinië, durfden we die toch niet goed te boeken, omdat alles in het Frans was, en er een zeer onbekende naam en de naam Denver in het adres zat. We besloten er naartoe te fietsen. Ruim 6 km, dus te doen! Het was inderdaad dat hotel, maar ze hadden alleen nog een 1 persoons kamer! Ja graag! Liever een 1 persoons kamer dan Geen kamer! Wel duurder dan de 2 persoons op de site trouwens. En zonder ontbijt!

Het was 21.40 uur toen wij in onze kamer zaten, met een lekker koud cola’tje en een cake‘je (nog van eigen baksel).
We hadden nog niet gegeten, en dat gingen we ook niet meer doen. Morgen maar lekker te goed doen aan het ontbijt! Het gladde bad met douchegordijn en loszittende kranen was heerlijk! Maar de grootste verrassing was toch wel dat er een 2 persoons bed in de kamer stond!!!! Verkeerde kamer gekregen? Van John mocht ik het niet melden ;)) Heerlijk! De drankjes waren ze de volgende dag ook vergeten op te schrijven; maar dat heb ik toch maar gemeld. Alhoewel, als ik geweten had hoe duur ze waren had ik het misschien niet gedaan!

We zitten 13,5 km vanaf de Ferry, en hebben vandaag 90 km gereden. Helaas was dat met de warmte wel wat veel voor mijn zitvlak, want ik heb al een ontsteking’kje in mijn lies. Eens kijken hoe we die weer in bedwang krijgen. Eerst heerlijk genieten van het bed!