Dag 30 van Zeebrugge naar Goutum, thuis!

En vandaag gaan we dan weer naar huis! Ook weer heerlijk.
We fietsen van zeebruggen naar Breskens, ongeveer 37 km, dan van Breskens met de boot naar Vlissingen, en van Vlissingen met de trein naar Leeuwarden, waarbij we overstappen in LeIden. Dan nog even een ererondje fietsen naar Goutum.

We hebben lekker geslapen, maar weer heel erg gezweet vanwege het zeiltje op het bed. Een broodje op de kamer gegeten, en om 9.15 uur zaten we op de fiets. Het was mooi weer; nog een beetje koel en weinig wind.
Het fietsen ging prima. We volgden eerst de grote weg, maar omdat het nog zo rustig was overal gingen we mooi de boulevard volgen. Helaas had ik me dit keer niet goed voorbereid en reden we veel te ver door op die weg. Het bleek nl dat we om een natuurgebied heen moesten, en daarom hadden we al veel eerder af moeten slaan. Je kon ook nergens doorsteken, dus wij weer terug naar Knokke Heist. We hadden 7 km voor niks gereden! Het werd daardoor wel spannend of we de boot konden halen.

In Zeebrugge zagen we nog hele grote cruiseschepen liggen, en op de boulevard van Knokke waren heel veel galeries en heel veel prachtige beelden op de boulevard. Erg leuk om te zien.

We hebben aan een stuk door gereden; zelfs koffie mocht niet van John, en toen haalden we idd de boot van 12.18 uur. Na een half uur waren we al in Vlissingen en konden we de trein van 13.10 uur halen. We hadden voor de overstap in Leiden maar 2 minuten, dus we verwachtten dat we een half uur moesten wachten. Maar we hadden besloten de fietsen met alle bagage er op 1 voor 1 samen uit de trein te zetten, zodat we snel naar de andere kant van het perron konden komen, en vervolgens ook zo weer in de trein konden zetten. Dat ging heel goed. De fietscoupe was mooi dicht bij en de conductrice stond er ook. Ik zei tegen haar dat we nog wel graag met de fiets deze trein zouden nemen. Dat kan, zei ze, we hebben nog 2 minuten! Gelukt! Sneller kon niet.

Om 17.45 uur waren we in Leeuwarden. Heerlijk even het laatste stukje naar zus Ria in Goutum fietsen en toen bij haar aan de aardappels met sperziebonen, bloemkool, komkommer in’t zuur en gehaktbal! Oh, zo heerlijk! En zo fijn elkaar ook weer te zien! We hebben Cobie en Jan even dag gezegd en de buren Christien en Arjen, en toen waren we weer in ons eigen heerlijke huisje! Het was weer een prachtig avontuur, waar we weer lang over kunnen praten, maar voorlopig gaan we lekker genieten van ons mooie plekje en van al die fijne mensen om ons heen!

Vandaag hebben we zo’n 45 km gereden.

En in totaal hebben we 1560 km gereden.
Het was wel een moeilijke reis ivm de treinen en vele boten die we moesten gebruiken. Ook het aanpassen van de dag afstanden ivm de te krijgen slaapplaatsen vergde veel organisatie. Evenals het krijgen van een EPO injectie voor John in Engeland. We zijn er ook achter gekomen dat het ivm de drukte en moeilijk te krijgen slaapplaatsen, niet slim is om zo’n soort reis in het hoogseizoen te maken (maar ja, wij konden ivm de medische molen van John even niet anders), en dat wij het leuker vinden om een doel te hebben (Praag, Rome, Santiago of wat dan ook), dan een ronde te doen.
Maar positief en negatief, al met al was het weer een een hele belevenis!

Dag 29 van Duinkerken naar Zeebrugge

We hebben Heerlijk geslapen! Lekker ontbijtje gehad en 9.30 uur op de fiets. We volgen de Velomaritine route. Die is wat rechtstreekser dan onze oorspronkelijke route. We hebben uitgerekend dat we ongeveer 80 km moeten fietsen naar onze volgende slaapplaats, Zeebrugge.

Het was een erg warme dag; rond de 34 graden. We hadden bijna alles tegen de wind in, wel zwaarder, maar het bracht ook verkoeling. We hebben veel op een fietspad naast de weg gereden. Niet echt inspirerend, maar wel een manier om lekkere door te fietsen. Het fietsen op zich ging heel lekker. We hebben onderweg nog een poos met een aardige vrouw gesproken die aan pijnbestrijding deed. Een nieuwe kloptechniek gebruikte ze, die heel goed schijnt te werken. Mooi als je mensen op die manier kunt helpen.

We zouden bij een Tea Room even lekker koffie drinken, maar het duurde allemaal zo lang, dat we maar weer weg zijn gegaan. We hebben toen in Oostende maar lekker een 0 % tje genomen op het strand. Gezellig!
En later op de boulevard van Nieuwpoort, net als op de heenweg, weer geluncht. Het was er 80% minder druk. Tja de scholen zijn weer begonnen hè! Het pontje waar we op de heenweg mee zijn overgevaren, vaart nu alleen nog maar in het weekend. Dat betekende kilometers omrijden! Het laatste stuk reden we een route die we op de heenweg ook al gereden hebben.

Vlak bij ons hotel stuurde Google maps ons de verkeerde kant op; langs het industrieterrein van Zee-Brugge. Ontzettend veel vrachtwagens raasden ons voorbij; heel onprettig! We moesten terug en fietsten daardoor wel weer 7 km meer, maar we kwamen ook langs een friet-tent en konden daardoor alvast even dineren ;))

Om 19.00 uur waren we bij ons hotel. Leuk hotel, hele ruime kamer met dakterras. We kijken uit over de haven van Zee-Brugge. We hebben 88 km gefietst.

Bij het plannen van de terugreis morgen: op de fiets naar Breskens (37 km), met de boot van Breskens naar Vlissingen, en vervolgens met de trein van Vlissingen naar Leeuwarden, kregen we te maken met werkzaamheden aan het spoor. En een fiets mag niet mee in bus-vervangend-vervoer.
Na contact met de klantenservice van de NS lijkt het probleem opgelost. We hopen het!

Dag 28 van Wissant naar Duinkerken

We hebben heerlijk geslapen! We moesten gisteravond een briefje invullen met wat we allemaal wilden voor het ontbijt. In heb schandalig veel ingevuld, en we hebben het ook nog lekker opgegeten vanochtend.
Voor we echt alles klaar hadden was het al 10 uur. Het was prachtig weer: warm (over de 30 graden) windje tegen, en een prachtige blauwe lucht. We moesten vanuit het hotel meteen een dikke heuvel opklimmen, en een paar km daarna nog eens een hele lange en taaie, langs een drukke weg. Daarna nog een aantal wat kleinere, maar tijdens het tweede gedeelte van de dag was het tamelijk vlak. Wel moesten we af en toe nog pittig trappen ivm de tegenwind.

Het was heerlijk fietsen met een heel afwisselende omgeving, maar toch gingen de kilometers traag. Misschien ook omdat we best veel foto’s namen. Met heuvels heb je hele mooie vergezichten.

Toen we bij Calais waren, zagen we de grote boten naar Engeland vertrekken. Op het strand hebben we, op lekkere ligbanden, koffie gedronken. Toen we verder gingen zagen we een hele grote draak in een loods. We hebben even gekeken en ze vertelden dat ze er morgen mee door de stad door de stad reden. Hij kon vuur spuwen en er kwam rook uit. Het was net zo iets als de reuzen in Leeuwarden. Prachtig gemaakt!

In Gravenlines hebben we lekker geluncht. John wilde graag op een bankje in een parkje, maar daar zat geen rugleuning aan en ik wilde graag in het stadje omdat daar wat meer gebeurt. Dus dat laatste hebben we gedaan. En er gebeurde idd best veel in dat uurtje. Een vrachtwagen met draaiende betonmolen bleef staan op het pleintje, een grote bus kon er daardoor niet door en vervolgens was het één grote opstopping daar in het centrum. De politie kwam erbij, maar de vrachtwagenchauffeur was aan het kijken hoe hij op zijn bestemming kon komen. Er kwam nog een politieagent bij. De chauffeur kwam terug, er werd met hem gepraat, en advies gegeven en toen kon hij weg. En alles loste zich weer op. Maar toen kwam er een grote vrachtwagen dichtbij ons staan, die de drie ondergrondse containers ging legen. Een lawaai en vies! Er viel allemaal vocht uit en het stonk heel erg! Ik was bang dat al die vieze troep op mijn fiets zou komen, dus maar snel weggezet. Voortaan toch maar wat meer naar John luisteren? Uit het stadje wegkomen en op de goede route komen was nog een hele puzzel, omdat we nu de Velomaritine (is soort fietspad langs de kust) gingen volgen; deze route zou ook langs ons hotel komen. We zagen nog wel dat het stadje hele mooie oude stadswallen heeft en een stadsgrachten.

Het was nog een heel eind voor we bij de rand van Duinkerken waren. We hebben kilometers door een soort park gefietst, en kwamen ook weer langs die plaats met zoveel asielzoekers en winkelwagentjes langs de grote weg. Nu liepen er ook grote groepen.

En het was ook nog een heel gefietst door de drukke stad (over stoepen, zebra’s, eigen fietspad, parken) voor we een klein beetje in het centrum kwamen. Na 7 km door de stad gingen we maar eens kijken hoever we waren. Een mannetje met een fiets kwam naar ons toe en vroeg waar we naartoe moesten. La Gare? Ah! Volg mij maar! En weg was hij. (Ons hotel lag tegenover het station). Hij fietste ook op een gewone fiets, maar we konden hem bijna niet bijhouden. Toen we voor een stoplicht moesten wachten vroeg ik hem of zij Velo Electric was? No, no! Hij klapte op zijn beenspieren: allemaal van hemzelf! En toen we weer verder fietsten ging hij zelfs nog harder! Ongeveer 4 km verder waren we er! We zitten in een leuk hotel, met een kleine maar leuke kamer. We kijken uit op een groot plein, waar van alles te doen is; mensen spelen met een bal, zitten gezellig te praten, maken ruzie, twee jongens helpen een derde die waarschijnlijk dronken is….. De onderkant van ons raam is groen doorzichtig, waardoor we heel mooi naar buiten kunnen kijken. Heel leuk!

John heeft iets te drinken gehaald en lekker eten bij Bombay. Gezellig hier! Vanavond kijken we waar we morgen zouden kunnen komen en waar we nog kunnen slapen. Het laatste stuk tot Breskens is wat moeilijk, en Duinkerken uitfietsen kost aardig wat tijd.

We hebben 72 km gefietst.

Dag 27 van Étaples naar Wissant

We hebben lekker geslapen, maar de dekens blijven een worsteling. Vaak veel te warm; dat zal wel door het vele fietsen komen. En als je boven de dekens gaat liggen krijg je kramp van de kou. We hebben lekker ontbeten.

Om 9.40 uur zaten we op de fiets. We konden heerlijk doorrijden. Na 31 km hebben We bij Boulogne sur Mer heerlijk geluncht in een park aan het water. Er waren heel veel activiteiten: voetballen, skatebanen, muziek en nog veel meer. Een heel gezellige bedoening! Met heel veel mensen van alle leeftijden. Na een klein uurtje weer op de fiets.

Het was best een zware dag qua klimmen; veel lange en zware heuvels. Het was wel een mooie en afwisselende omgeving, met mooie vergezichten. En het weer was ook goed: ‘s morgen bewolkt en nog heerlijk koel en in de middag zonnig en warm (boven 30 graden), maar toen stond er een heerlijk windje.

In het stadje Ambleteuse was het ook allemaal feest. Bij een slot aan een mooie baai waren allemaal mensen verkleed als soldaten uit de tijd van Napoleon, en in de straten dansten allemaal dames en heren in de prachtigste kleren uit dezelfde tijd (denk ik), heel rijke en ook het personeel. Heel gezellig allemaal.

We waren om 17.00 uur bij het hotel. We hebben een nog kleiner kamertje (9 m2) dan gisteren, maar het ziet er allemaal heel goed uit. De reis begint al een beetje op z’n einde te lopen, en daarom zijn we aan het kijken hoe we deze laatste dagen kunnen indelen. Morgen slapen we alweer in Duinkerken, de plaats waar we op de boot naar Engeland zijn gegaan.

Het was weer een heerlijke dag en we hebben 62 km gefietst.

Dag 26 van Le Crotoy naar Étaples

Heerlijk geslapen! Heel erg gedroomd over heel veel eten, heel veel kleren, heel veel chaos. Veel mensen door elkaar, o.a. de wandelgroep en ja, ook Nel K weer ( weet ik niet hoe dat komt Nel). Hoe kon ik dit allemaal oplossen? Gelukkig maakt John mij dan na de wekker en catheteriseren weer wakker.

We hebben heel lekker ontbeten, en zaten om 9.40 uur op de fiets. Het was zwaar bewolkt, maar een heel aangename temperatuur. Volgens de buienradar zouden we vandaag 2 x een dikke, lange bui krijgen. Nou we zien wel! Wel wind tegen vandaag, maar gelukkig maar kracht 3. Het was lekker fietsen; geen heuvels het eerste stuk. We reden 28 km over rustige wegen en boeren paden, met wel eens een huis, maar totaal geen dorpjes. Wel wat saai dus.
Ook geen koffiedrink plaats dus. Tot ik een visvijver zag, met een soort keet. Daar konden gelukkig even zitten en (oplos) koffie krijgen. Slechts voor €2,40 voor 2 kopjes. Dat gaan we vaker doen.

Met 47 km zaten we in Montreuil: een leuk plaatsje. We zijn lekker op een muurtje tegenover allerlei terrasjes gaan lunchen. Heel gezellig! En toen kwamen Talha en Elisabeth, die met ons een praatje begonnen. Ze trokken rond in hun Honda Jazz, waarin ze ook slapen. Uiteindelijk hebben we wel een uur gepraat. Heel erg leuk. We hebben zelfs adressen uitgewisseld: dat gebeurd bijna nooit. De zon was ondertussen ook gaan schijnen.

Er waren ondertussen behoorlijk wat donkere wolken verschenen, dus we vreesden het ergste. Maar we hebben slecht een half uurtje in kleine drupjes gereden. Eigenlijk heel lekker fris. De tocht ná Montreuil was veel afwisselender en ging heel snel. We kwamen door een mooi lang park met dikke modderpaden; het viel ons trouwens wel op dat het water hier heel erg hoog staat! En we kwamen door leuke dorpjes, en ook moesten we weer af en toe klimmen en dalen.

Om 16.40 uur waren we in ons hotel. We zitten aan de voorkant en op de begane grond, waardoor we weer mooi onze tassen door het raam konden doorgeven. Het is een klein kamertje (11m2), maar ziet er goed uit. Alleen hebben we weer een douche in een smal bad met een douchegordijn, heel gevaarlijk! want we willen niet vallen.

Gisteravond zijn we uit eten geweest en het lijkt er op dat we dat straks ook weer doen.
We hebben 63 km gereden.

Dag 25 Van Le Tréport naar Le Crotoy

We gingen pas om 23.45 uur naar bed, toch lekker tuttelen in zo’n keukentje. Ik had al het idee dat het bed niet verschoond was, het zag er beslapen uit en rook niet fris, maar toen we in bed lagen vond ik het echt stinken. Ik probeerde me er overheen te zetten, maar dacht : misschien heeft op mijn plaats afgelopen nacht een dikke, vieze, zwetende man gelegen. En ik dacht ook dat ik er misschien wel een huidziekte van kon oplopen. Ik dacht aan broer Piet, die altijd zei: als het niet fris is dan ga ik lekker in mijn slaapzak liggen. Ik zei tegen John: ik kan zo niet in slapen. We hebben onze reis handdoeken over de kussens gedaan en onze dunne slaapzakken bovenop het dekbed gelegd. Dat voelde heel goed! We moesten nog even wennen aan de motoren van de vissersboten die stonden te draaien, maar hebben verder wel redelijk geslapen.

Vanochtend 8.15 uit bed. Het was zwaar bewolkt, en de weersvoorspelling was regen en zelfs onweer. Maar gelukkig begon het nog steeds niet te regenen. John heeft even de banden weer goed opgepompt en de kettingen schoongemaakt en geolied. Met al dat zand en de vele regen gisteren was dat wel nodig.

Om 10.30 uur zaten we op de fiets. Klein stukje door de stad: prachtige gekleurde huizen gezien, broodjes en appelgebakje halen en toen weer via een een lange, zware klim naar boven op de berg. Eigenlijk is het echt killing zo’n zware klim met nog niet warmgedraaide benen. Maar we hebben het weer gehaald.
We fietsten over mooie paden door het land, die we soms alleen deelden met de boeren, en prachtige paarden. We hebben ook kilometers een grindpad gevolgd door een mooi soort natuurgebied, waar nota bene allemaal nep eenden in de waters dreven; waar is dat voor? Ook een prachtig pad gevolgd door duinen en langs zee; we hadden even het gevoel op Ameland te zijn! En ook toch weer hele stukken langs een grote, erg drukke weg. Wel met een eigen stukje gelukkig. De kilometers gingen dit keer snel.

We hebben een paar drupjes regen gehad, maar verder bleef het mooi droog en werd het zelfs lekker zonnig.
Even een kopje koffie genomen in Cayeux sur Mer, en toen doorgefietst naar Saint Valéry sur Somme. Het leek alsof daar in het water ook vele pontons lagen. De Somme is bekend om de Slag aan de Somme, een grote slag in de Eerste Wereldoorlog, waarbij meer dan een miljoen slachtoffers vielen.
Het stadje is erg mooi. Prachtige kerk met diverse mooie steensoorten gebouwd, hele mooie huizen en ook nog een stuk hele oude stadspoort met twee torens. Een heel mooi levendig stadje.

Om 16.00 uur waren we bij het hotel. Kleine, maar lekkere en schone kamer. Dat wordt vast heerlijk slapen.
Het was een heerlijke, ontspannen dag, en we hebben 52 km gereden (we hebben niet meer gereden omdat verderop geen slaapplaats was).

Dag 24 van Quiberville naar Tréport

We hebben allebei niet goed geslapen. Voor het eerst had John ook last van het zeiltje waar we op sliepen. En de deken was erg warm, maar zonder kon ook niet. Maar ja, what’s news!
Het ontbijt was erg magertjes voor de €12 p.p. We hebben nog even remblokjes vervangen en toen zaten we om 10.30 uur op de fiets.

Het was erg mistig en zwaar bewolkt vanochtend, en al een poosje aan het miezeren. Van de mist dachten we; dat gaat straks wel over als de zon erbij komt. Maar het werd steeds een klein beetje erger, tot het echt regende. En dat heeft het de hele dag gedaan. We hadden het geluk dat we meest wind zij- achter hadden. Maar de keren dat we tegen de wind in hadden was het echt bikkelen. Het was vandaag 14-15 graden. Om een uur of 12 hebben we alle regenkleding aangedaan, inclusief de overschoenen en regen handschoenen.

We hadden vandaag veel erg lange en zware klimmen. Naar een dorpje aan de zee afdalen, dan weer de kliffen opklimmen, en zo ging het steeds. De ene heuvel bij het dorp uitklimmen was zwaarder dan de andere. Het was af en toe wel even een klim met tussentijds uitpuffen en dan weer verder gaan. Alhoewel het fietsen niet slecht ging, had ik toch het idee dat de kilometers voorbij kropen.

Onderweg zagen we (In Plage du Pourville) een heel mooi kerkje met een heel bijzonder, modern gebrandschilderd raam van de kruisiging van Christus. En we kwamen door Dieppe, een hele grote stad. We hadden zo’n steile afdaling er naartoe, dat we het laatste eind maar even voorzichtig hebben gelopen. Daar hebben ook lekker even wat gegeten. Toen we weggingen zong een straatmuzikant heel mooi “Imagine” van John Lennon (in het Frans). Prachtig lied dat we ook met ons FlowerPower koor zingen.

We kregen ook weer een paar keer “Route Barrée” zoals wel vaker, maar we kunnen er eigenlijk altijd wel door rijden. Route Barrée is niet voor ons dus ? Maar deze keer was het allemaal wel heel heftig. Grote machines en de weg helemaal open. Maar toen we het vroegen mochten we er toch weer langs, als we maar heel voorzichtig deden bij de machines.

Na Dieppe was het heel lang klimmen, en daarna heel lang vals plat. Ik was het eigenlijk wel helemaal zat en begon het ook erg koud te krijgen. Ook al heb je een goed regenpak, uiteindelijk word je binnen in het pak ook wel nat; al is het dan misschien van het zweten. De handschoenen liepen ook langzaam vol met water.
Maar uiteindelijk mochten we dan toch heerlijk afdalen naar Tréport, onze slaapplaats. En ja, toen we er waren werd het notabene een uurtje droog. Het is een aardig grote stad met een flinke haven. Ons appartement is erg leuk; alles is aanwezig! Ik weet alleen niet of de bedden wel verschoond zijn! ?

John heeft lekker drinken en Pizza gehaald! Het kon wel weer een keer en het smaakte goed. We fantaseren op de fiets over al het lekkere eten dat we thuis weer gaan eten.

Ik was gisteren nog vergeten te vertellen dat we op die landweggetjes soms door hele grote plassen moeten rijden. Ik maak dan meestal veel vaart en rijd er dan met de benen omhoog doorheen. Dat deed ik gisteren ook bij een héle grote plas; ik werd bijna gelanceerd omdat er in de midden een stuk uit de weg bleek te zijn. Volgens John moeten we daar wat voorzichtiger mee zijn! En ik wilde ook nog zeggen dat we gister in een hotel aan het strand zaten: bovenin. Het waaide heel erg hard en je kunt je niet voorstellen hoe hard die wind dan om je kamer (of eigenlijk om het hotel natuurlijk) joelt!

Om 17.30 uur zaten we in ons appartement. We hebben 58 km gefietst.

Misschien komt het allemaal wat als een heel slechte dag en triest over, maar we hebben ook vandaag wel weer lekker genoten! In de regen fietsen met goeie kleding aan is minder erg dan het lijkt. En leuk: we kwamen andere dik ingepakte fietsers tegen!

Dag 23 van Fécamp naar Quiberville

Ik heb slecht geslapen. Last van de veren die in mijn heupen prikten, en het dekbed was ook erg warm; bovendien zat er een linnen dekbed hoes omheen, hetgeen erg raar aanvoelde.
Om 10 uur zaten we op de fiets. In een appartement is het altijd wat lastiger om alles weer in te pakken, vooral als het appartement zelf ook al vol spullen staat.

We begonnen meteen met een zigzag klim helemaal naar boven op de klif, helaas was het laatste eindje van de punt afgesloten. Later hoorden we van mensen dat dat vanwege instortingsgevaar was. Maar wij hadden een groot probleem, want de enige andere weg was een heel eind terug en dan via een heel andere route. Een Franse vrouw die haar hondje uitliet, vertelde ons dat we de punt konden afsteken. Ze wees ons aan waar. Ik vroeg heer of het erg steil was: ”nee, een klein beetje”.

We besloten dat dan maar te doen. Nou, het was echt de hel van een pad: stenen, blubber, en steil omhoog met dan ook nog eens een soort treden erin van ongeveer 20 cm waar we de fiets dan weer overheen moesten tillen. Maar terug was op een gegeven moment ook geen optie meer omdat het zo glad en steil was. Toen we de moed dreigden op te geven ben ik gaan kijken hoever het nog was en hebben we vervolgens samen fiets voor fiets naar boven gebracht. We hadden wel aanspraak van Nederlanders boven, maar geen een zei “ik help wel even duwen”.
We hebben er 45 minuten over gedaan om de fietsen via het tussenpad op de weg boven te krijgen. Maar dus toch weer gelukt hè!

Het was eerst zwaar bewolkt en fris, maar na 2 uur was het weer mooi weer en scheen zelfs de zon weer.
Om 12 uur hebben we bij een bakker even brood gehaald en hebben we koffie gedronken met wat lekkers. We hadden veel zware klimmen vandaag, en we vonden de omgeving niet echt indrukwekkend. Aan de haven van Valéry-en-Caux hebben we lekker geluncht. En het stadje les Roses heeft prachtige huizen en oude watermolens. Bij St Aubin s Mer zijn heel veel krijtrotsen, maar niet zo mooi wit als in Engeland.

In St Aubin sur Mer hadden we ons hotel geboekt, maar helaas bleek 160 km lager aan de Franse kust ook nog een plaatsje met dezelfde naam te liggen. Het duurde even voor we ontdekten wat er nou precies aan de hand was. Ik heb het hotel gebeld om te zeggen wat er aan de hand was, en te annuleren, maar ik moest het maar met Booking.com regelen. Die heb ik een mail gestuurd, en nu proberen ze de boeking ongedaan te maken, maar dat hangt af van het hotel. Gelukkig konden we na een poosje zoeken nog een hotel boeken 8 km verder op onze route.

We waren om 19.30 uur bij ons hotel. Alles netjes, en waarschijnlijk lekker bed, dus dat wordt lekker slapen.
We hebben 64 km gereden.