We hebben lekker geslapen, maar het zeiltje in bed liet me weer erg zweten en van het harde bed had ik ‘s morgens zere heupen. Maar gelukkig toch lekker uitgerust! we hadden mooi de tijd om bij de boot te komen; 11,5 km. We moesten eerst terug naar de oude route, en dat is soms moeilijker dan je dacht. We waren de enige fietsers. Mochten bijna als eerste (met de motoren) op de boot, en er als eerste weer af.
Het valt ons trouwens op hoeveel mensen met ons gaan praten over ons fietsen. Beginnen we er misschien indrukwekkend oud uit te zien? ;) Wel heel leuk hoor!
In Engeland aangekomen was het al veel frisser en het was al aardig mistig. De reis had 2 uur geduurd, maar we mochten de klok ook weer een uurtje terugzetten.Toen we alle rode lijnen hadden gevolgd en ook daadwerkelijk via een indrukwekkend hek (na menigmaal bellen) werden losgelaten, moesten we even wennen aan het links rijden, en ook naast auto’s op een soort snelweg. Toen we zagen dat we eigenlijk op een andere weg hadden moeten rijden, konden we er gelukkig vrij snel via een rotonde weer af. Wel eng! eng!

Nadat we een eerste echte heuvel hadden genomen kregen we een snelle afdaling van 600 meter via een tunnel met vrij smal fietspad. Even goed opletten dat je de grote buizen naast je niet raakte, maar verder heel lekker! Beneden kwam ik echter tot de ontdekking dat we van de route waren afgeraakt. We moesten bijna het hele eind weer bergopwaarts lopen. Het pad dat we moesten hebben was een mooi natuurpad. We moesten al vrij snel behoorlijk klimmen; klein voorproefje van wat komen gaat. Van 58 meter naar 148 meter. Onderweg kwamen we een Engelse meefietser tegen, die ons een hele grote steen liet zien; aan 1 kant hol. Dat hadden de Engelsen in WO2 gemaakt om de Duitse vliegtuigen beter te horen aankomen. Geniaal! Het heet zoiets als echo scale (niet zeker). De mist werd steeds erger, maar dat heeft ook iets mysterieus! We hebben ook een monument voor Engelse vliegeniers gezien; met een aantal vliegtuigen, en de uitspraak van Winston Churchill: never in the field of human conflict was so much owed by so many to so few! Die is momenteel wel weer erg actueel!

Bij Folkestone zijn we een gezellige pub ingedoken. Heerlijk gegeten, en lekker Guinness gedronken. Wat hebben we die gezelligheid gemist! We hebben daar ook een niet te duur hotel geboekt; 2,2 mile verderop. Maar ik kreeg geen bevestiging en zag ook geen afboeking van het geld. ? hadden we wel wat geboekt? Naar het hotel was een lange steile afdaling! Bij het hotel mistte ik mijn mobiel! potver! Vergeten in de pub! John wilde hem Zo snel mogelijk halen, voor iemand hem meenam, maar 2,2 mile up hill! We besloten een taxi te nemen, maar eerst moest de kamer in orde.

Het hotel leek op niks wat wij kennen: mensen van echt allerlei pluimage krioelden er rond; werkelijk heel veel! Gokkasten en allerlei verkoop dingen in de hal… Het hotel zag er ook behoorlijk aftands uit. We konden de fietsen op de kamer zettenm maar het viel niet mee om een fiets rechtopstaand in zo’ kleine lift naar 9 hoog te krijgen. Met boeken en alles in de kamer krijgen waren we al snel een uurtje verder!
De boeking klopte inderdaad niet. Het leek op een echte boeking, maar het leek een misterie! Al met al was er nog niet betaald, maar konden we de kamer gelukkig wel krijgen. Toen ze met mijn geval bezig waren, zag ik mijn telefoon zitten in het deksel van mijn stuurtje; we hadden hem gebruikt voor de route naar het hotel. Stom, stom! Maar gelukkig opgelost!

De kamer is heel minimaal, maar we gaan er lekker in slapen!
Vandaag 30 km gefietst, waarvan 18,5 in Engeland; een heel andere wereld dan gisteren.