We hebben lekker geslapen. De wekker om 7 uur gezet. We gingen lekker ons ding doen, tot ik ineens zag dat het nog maar 6.18 uur was! John had de Nederlandsche tijd aangehouden, en het is in Engeland een uur vroeger! Ontbijt was vanaf half 8, dus zijn we meteen weer in bed gekropen en hebben nog lekker een half uur geslapen. John droomde nog even dat hij van de fiets afviel ;)

In het kader van vroeg op bed en vroeg op, zit ook dat wij het liefst om 9 uur willen fietsen. We hebben ongeveer 2 uur nodig voor klaarmaken en ontbijten. Ik was vanochtend een beetje aan de dunne, dus de negen uur haalden we door mij op negen minuten na ;)). Het ontbijt was anders, ( je kon boterhammen pakken uit een zak, in een bak, je kon yochertjes pakken uit de koelkast of kaas of ham uit de andere koelkast.. je kon zeggen of je een croisant wilde en dan warmde de mevrouw die daar hielp hem voor je op, en je kon zeggen of je thee wilde, enz), maar er was genoeg en het was goed. De enige andere gast schatte ik in als een Engelsman van ongeveer 60, een loper. Eerst was het allemaal heel stil en formeel in het kamertje, maar toen we (toevallig) aan de praat kwamen, (bleek mijn vermoeden te kloppen), maar kregen we met z’n vieren ook nog eens een heel gezellig gesprek!

Het was mooi weer. Niet te harde wind; wel weer uit het westen natuurlijk, en half bewolkt. Ongeveer 23 graden. Heerlijk fietsweer. We voelden ons ook lekker fit en dat was nodig, want we begonnen meteen al met de klim van The South Downs. Van 52 m gingen we naar 198 m. Bij Beachy Head eindigt deze in de hoogste krijtrotsen van Engeland. De weidse vergezichten waren schitterend; foto na foto! We eindigden eerst bij de Burling Gap. Daar zijn 7 prachtige krijtrotsen naast elkaar, genaamd de 7 sisters. Er komen veel toeristen; uit allerlei werelddelen. We hadden nog contact met een ouder stel die al sinds april met z’n 2en in een zelf tot camper omgebouwd busje allerlei landen doorkruiste. Geweldig toch? Voor ons voor de eerste keer dat we de krijtrotsen zagen!

In Seafort een een lekkere sandwich op het strand gegeten. (Oppassen voor de meeuwen! want die happen je broodje zo uit je hand). we hebben even met broer Piet gebeld en hoorden dat zijn vrouw Corrie met de fiets was gevallen. Gelukkig nog wel goed afgelopen. Sterkte Corrie!

Vervolgens moesten we weer een ander deel van de The South Downs beklimmen. Het begon met een hele, hele lange, gewone straat met aan beide kanten gewone huizen, die omhoog liep. We zijn 2 x afgestapt! En de klim eindigde in een straat die wel 20 of 30% was. Die was niet te fietsen! De auto’s reden er met vol gas omhoog.

Het was een prachtige fietsdag, met zoveel afwisseling qua omgeving en soort paden! Door bos, gewone woonwijken, dure buurten, langs het strand, door schapevelden met 20 cm brede, omhooglopende paden en heel hoog helmgras, dat je steeds tegen je kuiten zwiepte, door armere buurten met zoveel gaten in de weg dat het een wonder was dat de banden heel bleven, over een smal voet/fietspad van 70 cm langs een autoweg, omhoog en naar beneden door de prachtigste heuvels… De wind soms weer heel streng tegen, soms heerlijk warm en wat duwend, wel en geen regen…. Wat kun je nog meer bedenken! Wat een prachtig land!

We slapen in een minimaal hotelletje in Brighton, zonder ontbijt, maar hopen er lekker te slapen.
We hebben vandaag 51 zware maar geweldige kilometers gereden en verheugen ons alweer op morgen!