Vandaag is niet een heel boeiende, verhalen fietsdag geweest; wel lekker en veel gefietst.
Ik heb vannacht heel slecht geslapen. Draaien en draaien, pijn in de heupen van de spiralen van het bed. John heeft goed geslapen. We hebben vanochtend een broodje op de kamer gegeten, en we zaten om 9.20 uur op de fiets. Nog niet helemaal volgens planning dus.
Het was prachtig weer: 23 graden, zonnig, niet te harde wind. Het eerste stuk fietsten we nog langs de boulevard, even de prachtige muziektent in Brighton bekeken, maar daarna doken we meer het binnenland in. Een tocht met veel buitenwegen, bos- en landwegen. De huizen waren anders, maar verder konden we in een beetje heuvelig Nederland zitten. Wel kwamen we voor het eerst door een mooi, gezellig, Engels dorp.
We reden grotendeels door het Nationaal Park South Downs, met een 100 km lange rug van kalkheuvels, van (tot nu toe) meestal tussen de 25 en 40 meter hoog. We konden dus alvast wat oefenen.

We hebben ook het 13e eeuwse kerkje bekeken in het verdwenen dorp Warninghurst. Het interieur is uit de 18e eeuw. Heel opvallend aan dat interieur is dat de leuningen van de banken zo hoog zijn, dat je alleen de dominee op de preekstoel kunt zien. En de banken staan twee aan twee tegenover elkaar, en zelfs groepjes met aan de zijkant ook een bank. Voor families?

Ik was vandaag erg moe; was er zelfs wat misselijk van. Het fietsen gingen ook zwaar. Zelfs even liggen met de lunch hielp niet echt, maar na een koude cola en wat pinda’s knapte het gelukkig weer wat op. Vannacht maar eens een echt goede nacht maken.
Het lijkt alsof we het hier altijd erg laat maken, maar het is in Engeland een uur vroeger!

We zitten in een fijn hotel in Midhurst, vanavond wederom pizza gegeten (na een pittige fietsdag heb je meestal geen zin meer om uit te gaan) en we hebben vandaag 69 km gereden.