Gisteravond John zijn injecties gegeven.
Op de hele warme kamer, bovenop de dekens toch heerlijk geslapen!
Vanochtend lekker snel en niet al te veel eten: 9.15 uur op de boot naar Island of White. Het regende pijpenstelen! Dus alles aan: regenbak, overschoenen en overhandschoenen, ons kon niets meer gebeuren! De reis was slechts 22 minuten. (Maar koste wel 31,20 pond = 40 euro) Alles is hier erg duur!
Bij aankomst in Ryde moest je eerst over een lange, houten veerdam. Best wel eng met dat natte weer. In het stadje was het meteen al behoorlijk klimmen! Om half 11 onze eerste break; koffie in een bushaltehokje. En waarachtig, het werd al vrij snel droog. Geluk! Het was ook wel ongeveer 23 graden.
Het is een mooi eiland: heel gevarieerd, maar vooral ook veel klimmen! En ik voelde me best wat moe. De kilometers gingen niet snel. Ook nog een paar keer naar de goede weg zoeken… Bij het stilstaan en toen weer op gang komen naast een stoep op een helling, verzwikte ik mijn enkel een beetje door de stoeprand. Gelukkig ging het goed. In Sandown eerst maar weer eens wat eten.

We reden langs een prachtig stuk kust, waar het water overal over de wal sloeg. Zulke hoge golven! Prachtig! En we hadden het geluk dat we de wind van zij-achter hadden. Maar ik bleef maar moe; waarschijnlijk toch te weinig gegeten. We kwamen door een prachtig glooiend land, meest langs kleine weggetjes. Nog een keer wat eten, kijken waar te slapen, en toen besloten we maar naar Brighstone te fietsen (ongeveer 43 km) en daar een bed te zoeken.Ik kreeg ook steeds meer last van mijn enkel.

In Brighstone de pub in en om een slaapplaats zoeken. Niets te krijgen! In de omgeving ook niet! In de pub gevraagd, maar die waren vol. Ik had een B&B gezien en belde daar naar toe. Geen gehoor! Ik liep erheen, bellen, geen gehoor! In de pub vertelde iemand dat er een hostel was verderop. Ik zoeken, maar vond hem niet! Terwijl ik zocht, vroeg een man (David, 60er, slank, aardig uitziend, en met 2 honden: Lizzie en Bob) mij of hij kon helpen? Ik vertelde van de hostel: nee geen hostel! Ik vertelde van de B&B: hee vreemd, ze moest thuis zijn, want hij had vanmiddag nog met haar thee gedronken. Ik vroeg of hij haar misschien wilde bellen? We konden niks vinden en ik had steeds meer last van mijn voet. Dat zag hij wel, want ik kon er niet zo goed meer op lopen. We gingen samen naar de B&B en daar kwam een aardige vrouw (slank en 55?) (Mary) tevoorschrijn. Nou het komt er op neer dat David en Mary ongeveer een half uur hebben rond gebeld, maar alles was vol! Ondertussen zat John in de pub op mij te wachten; ik was even gaan kijken of er ergens een hostel was!!

David belde, vroeg of ik ok was met honden?Ja hoor! En zei dat we beter even naar zijn huis konden gaan om daar verder te zoeken. Ja, prima! Even John ophalen! Ondertussen was de halve kroeg advies aan het geven en aan het bellen voor slaapplaatsen.

Wij achter David aan, over het kerkhof, waar allerlei vrijwilligers (ook kinderen) de klok luidden) naar een huis achter in het dorp. Binnen waren 2 vrouwen aan het koken. Jackie de vrouw van David en haar zus Christine, die over was uit Texas. Heel aardige vrouwen! We mochten zitten, ik kreeg pijnstillers en een koeling om mijn enkel, we kregen thee en koekjes… Lekker hoor! Wij nog wat zoeken naar slaapplaatsen. Er was 1 midden op het eiland Wight; David wilde ons er wel naartoe brengen; maar hoe kwamen we morgen weer op de route? Op een gegeven moment opperde David dat wij dan misschien bij hun op de logeerkamer konden slapen. Als Jackie daar ok mee was? Ja hoor, ok. En als wij daar ok mee waren? JA HOOR! OK!

We hebben lekker mee gegeten, gezellig gepraat… David is jaren militair geweest en vaak uitgezonden, en werkt nu in de radar. Om bv te kijken of de Russen hier spioneren. Jackie is dominee in o.a. de kerk waar we langsliepen, ze zijn erg ruimdenkend…. 1 zoon, 3 kleinkinderen, waaronder een prachtig meisje van 12 jaar met het Down syndroom. Die leren ze een bepaald soort gebarentaal, waardoor ze beter met hun kan communiceren. En zus Christine is 62 jaar, good looking, en ze loopt over de hele wereld marethons en triatlons. Ze heeft een goeie baan in Texas, maar denkt er over weer naar huis te komen.

Een heel leuke familie, prachtig echt Engels rommelig huis met een grote tuin, en allemaal met een groot hart!
We hebben vandaag dus 43 km gefietst!